กิเลสมาร มหามารผู้สร้างกรรมเก็บกด
มารในพระพุทธศาสนา เรียกว่า มารทั้ง ๕ ประกอบด้วย
๑. มัจจุมาร ได้แก่พญามัจจุราชผู้คร่าชีวิต เกิดจากสังขารขาดเมตตาจึงยากที่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ หรือพระพรหมประจำชีวิตจะสามารถช่วยต่อชะตาชีวิตได้
๒. กิเลสมาร เป็นตัวก่อกวนจิตที่สำคัญ ได้แก่กิเลส ๑,๕๐๐ ตัณหา ๑๐๘ โดยเฉพาะความโลภ ความโกรธ ความหลงที่เกินงาม เกินกว่าสัญญากรรมที่พึงมีได้ จะเป็นตัวการสำคัญที่ทำให้เกิดเป็นกรรมเก็บกด เมื่อถึงกาลเวลาที่กำหนด โดยพลังจิตจากนิสัยร้ายๆที่เคยส่งออกไปด้วยความเร็วจิตทั่วไป สามารถตอบโต้ตีกลับมาในรูปพลังปรมาณู(ความเร็วจิตเกิน c2)จากเจ้ากรรมนายเวร อภิสังขารมาร และเทวบุตรมารที่สามารถเปลี่ยนแปลงสังขารของเราสามารถเปลี่ยนพลังเป็นวัตถุที่ทำให้เกิดขันธ์เป็นพิษ เช่นเนื้องอก เส้นเลือดในสมองแตก ฯลฯ ได้
๓. ขันธ์มาร มารคือขันธ์ ๕ ซึ่งขันธ์ ๕ ของเรา ได้แก่ธรรมธาตุ ดิน น้ำ ลม ไฟ มาประชุมกันธรรมดา สัญญา เวทนา สังขาร วิญญาณปกติ เดิมแท้ก็ไม่มีอะไรหากไม่มีอะไรขัดแย้งกัน โดยปกติมันก็จะเสื่อมสลายไปตามกาลเวลา แต่เมื่อมีกิเลสมารมาปรุงแต่ง หรือรูปขันธ์เกิดมีปัจจัยที่ขัดแย้งชนิดผิดปกติ เช่นขาดอาหาร อดๆอยากๆ ขาดการพักผ่อน หรือทานมากจนเกินไป หรือเกิดเวทนาจนวุ่นวายแยกแยะอารมณ์ไม่ได้ ถูกอารมณ์มาป่วนจิตตลอด หากเราจำสัญญากรรมของเราไม่ จำไม่ได้ หมายไม่รู้ รู้ไม่แจ้ง ถึงเวลาต้องทำก็ไม่ได้ทำ เวทนา สังขาร วิญญาณรับแต่ความรู้สึกที่ไม่ดี จิตเกิดความปั่นป่วนจนเกินฐานะ ร่างกายและจิตของเราจึงขาดสมดุลของพลังงาน เกิดเป็นอนุมูลอิสระขึ้น ขันธ์หรือร่างกาย ที่เคยปกติ ก็จะเริ่มผิดปกติเกิดเป็น โรคจิต โรคประสาท โรคภูมิแพ้ ตลอดจนโรคมะเร็ง ขันธ์ของเราจึงกลายเป็น ขันธ์มารไปในที่สุด ทำให้สังขารนั้นเสื่อมไปตามปัจจัยที่ขัดแย้งก่อนเวลาอันควร เราอาจต้องจบชีวิตของเราเพราะขันธ์ของเรากลับกลายเป็นมาร นำมัจจุมารมาหาเรานั่นเอง
๔. อภิสังขารมาร ได้แก่อภิสังขารของเราที่ไม่สามารถปรุงแต่งบุญและบาปได้ลงตัว เนื่องจากมีกิเลสมาร เช่นโลภ โกธร หลง เข้ามาก่อกวนสังขาร จึงทำให้อภิสังขารหรือกายทิพย์ของเราเป็นพิษ เกิดเป็นกายวิปริต จิตวิปลาส อภิสังขารฝ่ายบาปจึงสามารถแสดงออกมาได้เกิดเป็นวิญญาณอาฆาตรอเวลาการแสดงออกเมื่อถึงเวลาแห่งกฎแห่งกรรมมาถึง
๕. เทวบุตรมาร เทพฝ่ายบุญ(ฝ่ายมหาพรหม)ที่ได้แปรรูปไปเป็นเทพฝ่ายบาป(ฝ่ายพญายม) เข้ามากำกับชีวิต เป็นเพราะเรามีพลังโลภ โกธร หลงมากเกินสัญญาากรรม เทพฝ่ายดีท่านไม่สามารถประทับกายทิพย์เราได้เต็มที่ เนื่องจากกายทิพย์ของเราที่ไม่สะอาด การผสมผสานจากพลังฝ่ายดีจึงไม่เข้าที่ ในสภาวะนี้องค์ที่สถิตภายในจะมีมารมาผสมผสาน ได้มากกว่าพลังเทพฝ่ายดี จึงกลายเป็นองค์ในที่เสีย ซึ่งหากเรามีตัวรู้ไม่พอก็จะแยกแยะไม่ออกขันธ์ ๕ เป็นพิษ จิตวิญญาณก็ปั่นป่วน เพราะเทพท่านคงทำได้แค่แฝงเข้ามา โดยที่ไม่มีพลังฝ่ายบุญเข้าถ่วงสร้างสมดุลกรรมได้จึงเป็นพิษ พลังไม่ดีก็จะตีกลับมา คงแต่สิ่งไม่ดีเข้ามา เกิดเป็นเทวบุตรมารในที่สุด
-
รายการของสหปฏิบัติฯ
-
